25 februari

Gister hebbben we de uitslag van de urine gekregen, de urine is schoon en er is net als in december geen stress-hormoon gevonden. Wij gaan er nu vanuit dat er op het moment geen activiteit van de tumor is. Op zich goed nieuws, maar het blijft voor iedereen een raadsel hoe dit kan. En hoe moeten we hier nu mee omgaan? We denken erover om de morfine af te bouwen, en misschien een fysiotherapeut in te schakelen. We willen proberen om Rosan toch meer te mobiliseren, zodat ze misschien weer in de kinderwagen kan zitten en we naar buiten kunnen met haar.

Ook willen Romke en ik weer proberen een beetje het werk weer op te pakken. Ik ben afgelopen dinsdag weer aan het werk geweest, nou ja werken....je loopt nog wel een beetje onwennig rond maar het gaf wel weer een voldaan gevoel.

Ik heb alleen op het moment mijn werk ook thuis met nu twee patienten....Romke was vorig weekend ziek en dat leek vanaf zondag ook weer op te knappen. Helaas ging het vanaf woensdag weer minder en had hij veel pijn in de buik. Dus gister naar de huisarts, bloed geprikt etc en s'middags zaten we op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis....Romke heeft diverticulitis, ontstekingen van zakjes/ uitstulpingen in de wand van de dikke darm. Eigenlijk moest hij opgenomen worden, maar gelukkig na uitleg van onze situatie mocht hij mee naar huis, wel met leefregels en zondag al weer terugkomen voor bloedprikken. Hij heeft bedrust en mag alleen vloeibaar eten.

Met Rosan gaat het verder goed, ze was wel erg verkouden en zat vol slijm. Ze heeft daarom even een kuurtje antibiotica gekregen en dat lijkt nu wel te helpen. Verder blijft eigenlijk alles het zelfde.