Rosan

Rosan
zaterdag 13 november

27 januari

Rosan blijft stabiel, er zijn eigenlijk geen veranderingen...eerder verbeteringen.

Vorig weekend bleef ze spugen en is Rosan gestart met dexametason en zetpillen voor de misselijkheid. Er is dexa gestart omdat het kon zijn dat de druk in het hoofd was toegenomen en dat daardoor Rosan zo misslijk was. Ik denk dat dit het ook geweest is, want Rosan krijgt inmiddels gewoon weer sondevoeding en heeft sinds een paar dagen niet meer gespuugd.

De pijn blijft onder controle, de morfine staat nog op dezelfde stand en af en toe voor het verschonen een extra shotje. We proberen veel wisselligging te geven, want ze heeft 2 behoorlijke bulten op haar hoofd. Rosan draait ook veel met haar hoofd, dus misschien heeft ze er ook veel jeuk aan.

Verder had ik het net over verbetering, vanochtend werd ik namelijk wakker van Rosan die behoorlijk aan het brabbelen was. Dit doet ze ook al een aantal dagen weer, erg leuk om weer geluidjes van haar te horen. We verzorgen steeds Rosan haar mond met een nat washandje, en die zoog ze dan helemaal leeg zoveel dorst had ze. Dus hebben we maar weer een flesje geprobeerd, en dat gaat heel goed. En haar mond wordt weer bevochtigd en ze krijgt ook nog wat water binnen.

Gister hadden we een rustdag, geen bezoek, geen thuiszorg, en geen huisarts. We zijn nu natuurlijk ook al bijna vier weken verder, en ik moet zeggen het wel even fijn was een dagje niks.

Morgen is Rosan jarig, onze lieve kanjer wordt 2 jaar. Het wordt vast een rare dag, maar we gaan het niet vieren. Wel gewoon bezoek, maar geen taart en kado's. Dit lijkt ons het beste. We hadden al plannen gemaakt voor een groot feest, omdat ze vorig jaar ook al in het ziekenhuis lag, maar helaas het mag niet zo zijn en dat is best hard.

19 januari

Vorige week leek het erop dat Rosan eigenlijk iets beter werd, ze was meer wakker en had minder morfine nodig. Ook hoest ze uitzichzelf krachtig op, zodat ze geen zuurstof meer nodig heeft.
Toch is het na weekend wel behoorlijk omgeslagen, Rosan kreeg namelijk steeds meer pijn. Rosan heeft vooral pijn tijdens de verzorging, maar nu kreeg ze ook s'nachts pijn zonder aanleiding. Ze begint dan erg te huilen en dit gaat je dan door merg en been. Dit was ook niet ons uitgangspunt, ons doel is dat Rosan zo comfortabel mogelijk moet zijn.

Gelukkig is na enig overleg Rosan gister met een morfinepomp gestart. Ze krijgt nu continu morfine, maar we kunnen ook een bolus geven voor de verzorging aan. We merken dat Rosan een stuk rustiger is, en dat de verzorging makkelijker gaat.

Rosan kreeg nog steeds sondevoeding, maar na het weekend spuugt ze dit er allemaal uit. We bleven steeds proberen het te geven, maar ze verdraagd het niet meer helaas. Ze krijgt nu alleen nog de noodzakelijke medicijnen door de sonde en ORS. Zo komt er in ieder geval nog wat vocht binnen, helemaal niets geven gaat ook tegen je gevoel in.

Verder gaat het allemaal z'n gangetje, het wordt wel zwaarder als je weer een stapje terug moet doen, maar het hakt er bij ons ook behoorlijk in als je de berichten van Rosan haar lotgenootjes leest...wat is het toch een vreselijke ***ziekte!

Vrijdag 13 januari

Rosan is vandaag al weer twee weken thuis, het lijkt lang maar deze weken zijn omgevlogen. Het was dan ook steeds een drukte hier in huis, voor ons gevoel hadden we haast en iedereen moest Rosan nog zien voordat het niet meer zou kunnen.

Gelukkig is iedereen nu geweest, en dat geeft een stukje rust. We weten nog steeds niet hoe lang dit gaat duren. We hebben wel de defintieve uitslag van het tumorweefsel in Rosan haar hoofd en dat zijn jonge nieuwe neuroblastoomcellen. Nog niet aangetast door chemo, een nieuwe plek en zit er nog niet lang. Maar we weten hoe agressief het kan zijn en dat het voor problemen gaat zorgen.

We merken hier nog weinig van, Rosan blijft redelijk stabiel. Aan begin van de week klonk ze erg vol met slijm, maar dit hoest ze zelf nu redelijk goed op. We geven Rosan voor de verzorging morfine en dan gaat het goed, en heeft ze verder niet veel meer nodig.


Rosan thuis in haar bedje vandaag.

6 janauari

Even weer een kleine up-date over hoe het nu gaat.

Rosan blijft over het algemeen redelijk stabiel. Ze ligt veel te slapen, en ze ligt er dan ontspannen bij. Alleen als je haar wilt verzorgen, uit bed halen oid gaat het mis en lijkt ze meer pijn te krijgen. Dus we doen alleen het hoognodige dat is voor haar het beste.

Met ons gaat het redelijk, we hebben nog veel aanloop en dat geeft afeleiding. Je wilt wel wat doen, maar er komt weinig uit je handen en het wisseld per dag.

Het is moeilijk dat alles zo onzeker blijft, we hebben geen idee hoe lang dit nog gaat duren. Je wilt nog graag een keer reactie, want je begint haar al zo te missen terwijl ze gewoon bij je in de kamer ligt....Het is heel dubbel allemaal.

1 januari

Rosan is vrijdag thuisgekomen, en ligt heerlijk in haar eigen bedje bij ons in de kamer. Ze ligt over het algemeen rustig te slapen, en beweegt soms haar rechter arm en linker ooglid. We gaan er van uit dat ze ons hoord, en praten of zingen voor haar. Verder is er weinig tot geen reactie.

Onze lieve familie en vrienden druppelen regelmatig binnen en zorgen ook goed voor ons, het is voor iedereen moeilijk...maar hier hebben we veel steun aan. Ook krijgen we veel berichtjes, kaartjes we lezen ze allemaal, vaak met tranen.

Rosan is sterk, dit zie je ook nu weer. Ze geeft niet op, maar je weet dat ze van de kanker niet kan winnen...

Verder zeiden we vannacht met de jaarwisseling "Een BETER nieuwjaar"