Rosan

Rosan
zaterdag 13 november

27 juli Hoe gaat het nu

Aangezien we nog dagelijks vragen krijgen, Hoe gaat het? En ook nog de vraag, ga je nog wat op je blog schrijven? Iedereen is natuurlijk nieuwschierig hoe het nu gaat, en op zich wil ik daar nog wel even een blogje over kwijt. De maandag na de begrafenis is Romke al weer aan het werk gegaan en ik ben woensdag eerst maar even gaan koffie drinken op het werk en op zich dat ging goed. Dus de volgende dagen ben ik ook weer aan het werk gegaan. We zijn beide van mening dat het van thuis zitten niet beter zal worden en het werk de nodige afleiding zal geven. En op zich was dat ook zo, even wat andere dingen aan je hoofd, andere gespreksonderwerpen. Toch waren het geen makkelijke weken, doordat er kort na elkaar nog 2 lotgenootjes, (Lieke en Maud) van Rosan zijn overleden. Bij Lieke zijn we ook op de begrafenis geweest, en dat was wel heftig. Toch zijn we blij dat we er bij mochten zijn, Lieke heeft een speciaal plekje in ons hart. Na 2 weken werken hadden we vakantie en zijn we samen met mijn broertje en vriendin naar Zuid-Frankrijk vertrokken. Even heerlijk weg, mooi weer en 2 weken ontspannen. En nu zijn we al weer een dikke week thuis, en weer aan het werk. Eigenlijk gaat de tijd ook heel snel. We zijn veel weg, proberen leuke dingen te gaan doen en te genieten van onze vrijheid. Toen we net thuis kwamen van vakantie is het wel weer extra moeilijk, er liggen weer kaarten. De foto's van Make a Memory waren klaar en opgestuurd. En ook was er allemaal foldermateriaal opgestuurd voor de steen op Rosan haar graf. We gaan haast iedere dag wel even naar het graf toe, Romke en zijn vader hebben nadat de bloemen van de begrafenis er af waren een mooie bak gemaakt. We hebben er plantjes in geplant, en is zo erg mooi totdat de echte steen er op komt zie de foto. Het is wel waar dat het gemis erger wordt, er is een leegte die altijd blijft. We proberen dan ook op de positieve herinneringen verder te gaan en dat gaat soms met een lach en soms met een traan...