Rosan

Rosan
zaterdag 13 november

Afwachten

De controles blijven stabiel, ze heeft alleen s'middags nog verhoging gehad. Je hoopt nu dat ze snel opknapt en weer een beetje kontakt met haar krijgt.
Nadat ze s'middags nog even bij me had gelegen, ging ze ineens weer handje klappen en lachen als Romke even gek deed echt geweldig. Even daarna is ze weer hardstikke moe en valt als een blok in slaap. We twijfelen over wat Rosan ziet, ze kijkt je namelijk niet gericht aan en als je bij haar een schrikreactie wilt uitlokken knipperen haar ogen niet. We zeggen het tegen de verpleegundige en zij schrijft het op voor de volgende dag bij de artsenvisite.

De volgende dag (maandag) maken we ons daar natuurlijk nog meer zorgen om, de verpleegkundige loopt visite en zegt dat de zaalarts nog komt kijken naar haar oogjes. Maar goed alles wat er komt geen zaalarts, s'middags geven we aan dat er nog niemand is geweest. Ik ben ook niet meer te genieten, je maakt je ook zo veel zorgen. Om 16 uur komt eindelijk de zaalarts, haar bloedgehalte is erg laag en ze moet daardoor een zakje bloed hebben. Rosan wordt verder nagekeken, en de zaalarts roept de neuroloog erbij. De neuroloog merkt ook dat Rosan niets ziet, en wil een CT-scan. Maar eerst wordt er nog een echo van haar buik gemaakt, om een eventuele bloeding uit te sluiten. We gaan naar beneden voor de scan, Rosan is erg onrustig maar moet stil liggen met haar hoofd, uiteindelijk bakeren we haar in met een deken en is het snel gebeurd.
Gelukkig zijn de uitslagen goed, geen bloedingen in haar buikje of hoofd. Waarschijnlijk drukt er tumorweefsel op de zenuwen van haar oogjes waardoor ze niets ziet, het kan iets tijdelijks zijn, maar dat is niet zeker te zeggen. Voor de rest zien ze in het bloed een grote afbraak van tumorcellen, dat is op zich een goed teken, want dan slaat de chemo aan!!! Rosan haar lichaampje werkt er nu hard tegen, ze is hier soms ook erg onrustig van. De morfine is toch maar weer iets opgehoogd omdat ze ook hoofdpijn lijkt te hebben, ze ligt namelijk vaak met haar handjes tegen haar hoofd of wrijft hard in haar ogen. Jeetje wat een slopende dag, hier wil je het liefst niet teveel van.

4 opmerkingen:

  1. Het is een behoorlijke opgave om je kleine meid zo te moeten zien, maar weet dat jullie er niet alleen voor staan! Wij duimen elke dag heeeeel hard voor dat ene wondertje, want die bestaan echt. Een hele dikke tuut aan Rosan.

    Heel veel sterkte!

    Liefs ons

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Brenda en Romke ,wat goed dat jullie zelf zo alert zijn , blijf de artsen en vpk maar gewoon aan hun jas trekken hoor .Je voelt het immers als ouders haarfijn aan .Pas goed op elkaar .Veel liefs voor Rosan .
    groetjes uit Wapse

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Kunnen jullie het adres van de afdeling waar rosan ligt ook even erop zetten ,dat is handig voor de post .
    Groetjes Sonja

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wauw, wat een dag!
    nee zo'n druk dagje lijkt me niet fijn, maar aan de andere kant ; de chemo slaat aan! Dat lijkt me toch wel goed nieuws.
    beetje minder van haar oogjes. Nog meer afwachten dan maar, succes he!

    Liefs Allis

    BeantwoordenVerwijderen