De 1e kuur

Woensdag 17 november zijn ze s'avonds begonnen met de 1e chemokuur, deze duurt 3 x 24 uur.
Vandaag, donderdag merken we al de 1e bijwerkingen...overgeven.
Rosan slaapt nog veel, en bij alles wat we doen huilt ze. Ze heeft een antidecubitus matras gekregen, omdat ze veel in bed ligt, het lijkt wel te helpen want ze ligt er tevreden bij. Ze ligt nu wel een stuk hoger, zodat we op een stepje moeten staan om bij haar te kunnen.
Ze heeft al 6 dagen niet gepoept en krijgt hier voor nu klysma's, alleen tot nu toe geen resultaat...je weet ook niet of ze er veel last van heeft. Maar goed ze proberen om ook dat weer op gang te krijgen.

Vandaag vrijdag zie je aan Rosan nog niet veel vooruitgang, dat is wel shit. Ik had namelijk vannacht thuis geslapen en dan hoop je als je weer bij haar komt dat het beter gaat..ons geduld wordt op de proef gesteld.

Verder hebben we al enorm veel kaartjes,sms jes,belletjes,krabbels,mailtjes,knutselwerkjes gehad. Dit doet ons goed, je merkt dat iedereen mee leeft en ook erg geschrokken is. Het waarom is ook vaak een vraag, maar niet te beantwoorden is.

Vrijdagavond is Rosan erg onrustig, ze geven de paracetamol via de sonde, maar dit valt steeds niet goed. Rosan spuugt alles eruit, en blijft er zo wat in hangen. Ik had ondertussen al op de bel gedrukt zodat iemand me even kan helpen...maar goed het duurt wel bijna een kwartier voor dat iemand komt. Ik kreeg toen ook nog de vraag, 'had je gebeld'..dit was de druppel. Ik was kwaad en dat heb even laten merken ook*%*##$&*het was natuurlijk niet de 1e keer, maar goed daarna ben je natuurlijk helemaal weer verdrietig.
De arts is nog bij Rosan wezen kijken maar kon verder niets doen, de pcm mocht ze nu in zetpil vorm.
Rosan heeft toen nog lekker even bij me gelegen, hier wordt ze erg rustig van, je kunt dat gelijk zien aan de hartfrequentie en ademhaling. Ze was helemaal rustig en kon haar later lekker in bed liggen, ze sliep ook verder goed de hele nacht.

Zaterdag, vandaag al weer de laatste dag van de kuur. Rosan heeft de laatste 3 dagen steeds verhoging gehad, en dat is nu ook in het bloed te zien. Ze zijn bang voor een infectie, maar het kan ook zo zijn dat het komt door de afbraak van de kankercellen. Ze start daarom met antibiotica en er worden verschillende kweken afgernomen. Verder wordt de morfine iets lager gezet, ze lijkt namelijk niet meer zo pijnlijk. Rosan slaapt enorm veel, is nog erg prikkelbaar bij aanraken of sommige geluiden. Romke heeft nog wel een klein lachje weten te toveren.....
De kuur is er nu door, het is afwachten. We moeten nu in de loop van de week wel verbetering zien....

Het was mijn beurt om naar huis te gaan, heb met m'n broertje even weer hardgelopen HEERLIJK even weer wat doen, je zit de hele dag op je kont en loopt soms even een rondje om het ziekenhuis maar verder niks.