10 Maart

Afgelopen woensdag is Romke gelukkig weer thuisgekomen en knapt hij in een stijgende lijn op. Hierdoor is het thuis ook even weer wat rustiger, geen gevlieg meer naar het ziekenhuis, oppas regelen etc.
Dit ging gelukkig wel heel goed allemaal dankzij onze familie en vrienden, Heel erg bedankt hiervoor!

Met Rosan gaat het aardig goed, alleen het eten gaat minder goed. We hebben weer een sonde ingebracht en we zijn bezig om de sondevoeding weer wat op te bouwen. Zo kan ze weer wat op krachten komen, want ze is nu wel zichtbaar afgevallen.

Maandag is onze therapeut van Visio geweest, zij zal nu regelmatig langskomen voor Rosan om door te bewegen, mobiliseren etc. Ook eventueel met een fysiotherapeut mocht dat nodig zijn. We leggen Rosan nu elke dag even in de kinderwagen, en dit lijkt steeds beter te gaan dus dat is mooi.

Het is nog steeds een hele omschakeling voor ons, we gaan wel door met afbouwen van medicijnen, mobiliseren, maar het gaat soms wel tegen je gevoel in. Het duurt lang om de knop weer om te zetten en vertrouwen te krijgen. Bij elk huiltje van Rosan denk je wat is er, waarom huil je en dat is best moeilijk. Verder genieten we nog wel heel erg van haar, het gebrabbel, lekker ontdeugend als ze de sonde uit wil trekken....gewoon dat ze er nog is.