Gisteren is de beademingsbuis eruit gehaald, Rosan lag heerlijk bij ons op schoot. Rosan nam toen zelf het ademen weer over. Ze ligt er rustig bij, alleen is ze nog niet echt wakker geweest, dit past wel bij het beeld van hersenschade.
Rosan komt vandaag thuis, alle hulp en middelen zijn geregeld. Dit willen we ook graag, nog even samen met onze meis het gaat allemaal al zo snel. Rosan bepaald de tijd die we nog hebben en wij zorgen dat ze die tijd zo comfortabel mogelijk kan doorbrengen.
Rosan
zaterdag 13 november
Lieve Brenda en Romke,
BeantwoordenVerwijderenWe denken aan jullie.
Een dikke knuffel voor Rosan.
Sonja, Mark & de meiden
heel veel sterkte de komende tijd. In gedachten zijn we bij jullie
BeantwoordenVerwijderenWillem Jan, Sigrid en kinderen
Romke en Brenda,
BeantwoordenVerwijderenWe wensen jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Groeten Aart en Anita
lieve schatten mijn hart huilt.
BeantwoordenVerwijderenIn gedachten bij jullie!
Woorden schieten te kort!
BeantwoordenVerwijderenWe denken aan jullie...
John, Marchien,
Tijmen & Dione
Beste, ondertussen lieve familie,
BeantwoordenVerwijderenAl maanden lees ik jullie blog omdat mijn kleine beste vriendin ook neuroblastoom heeft. Haar pad is anders verlopen dan jullie Rosan. Zij heeft de behandeling in Philly niet gehaald en zij, haar ouders en zussen leven nu in bonus tijd. Ik vind het verschrikkelijk om te lezen dat Rosan, na alle behandelingen toch weer deze verschrikkelijk ziekte terug heeft gekregen. Hoeveel kun je hebben als kind en ouders. Continue leven tussen hoop en vrees en dan dit...........Het is echt een vreselijke ziekte en ik hoop oprecht dat er iets gevonden wordt om de vooruitzichten te verbeteren. Dit kan en mag niet!! Heel, heel veel sterkte. Alhoewel ik een vreemde ben,ben ik in gedachten heel, heel veel bij jullie! Alle kracht toegewenst.