6 Mei

Helaas ging het na woensdag alleen maar slechter met Rosan. Ze spuugde alles eruit, en we kregen er helemaal niks meer in. Zelfs als ze niks kreeg, kwam er nog veel gal uit. Je zag haar ook met de dag afvallen, ze voelde zich echt niet fit. Dus maar weer contact opgenomen met Groningen, de oncoloog kon ook niet zo zeggen wat er zou zijn. In eerste instantie dachten wij dat het neurologisch zou zijn, maar ze is tussen het spugen door wel helder/wakker. Dus misschien een obstructie in de maag? Dus Rosan in de auto gepakt en naar het UMCG...op de poli werd haar vap aangeprikt, bloed afgenomen en vocht gegeven. Rosan moest voor een foto en echo van de buik. Dit ging allemaal mooi vlot, en daarna nog even wachten op de uitslag. Op de echo en foto was niks afwijkend te zien, alleen de sonde zat iets te ver in de maag...dit hadden we de vorige dag expres gedaan maar bleek de maagwand nog meer te prikkelen. Verder was alleen in het bloed de ontstekingswaarde (crp) iets verhoogd, maar waar dit vandaan komt?? Rosan heeft geen koorts... We hebben wel voor de zekerheid een recept meegekregen voor antibiotica, voor als Rosan niet snel zal opknappen. Dus we konden gelukkig weer snel naar huis. We hebben de sonde weer een stukje terug getrokken, met de hoop dat het spugen minder zal worden. Dit had geen resultaat Rosan bleef spugen, we zijn daarom maar gestart met de antibiotica... wie weet. En nu vandaag (zondag) lijkt Rosan iets op te knappen, we krijgen er weer een beetje voeding in. Het spugen is een stuk minder, dus dat is wel een opluchting.